Uzar handel walutami

Hukum Labur wzmacniacz Berniaga Forex (Forex Trading) Zaharuddin Abd Rahman Saya ingin minta pihak ustaz dla mendangkan tentang pelaburan tukaran matawang asing dan juga perniagaan Forex. Bagaimana pula jika saya melakukan transaksi sendiri z berbekalkan analisa sendiri atau yang disediakan oleh broker z melayari internet. Kemudian memperolehi untung dari jualan dan belian matawang asing ini. Terima kasih Bagi menjawab soalan ini, and perlu memahami dua jenis perkara iaitu: - 1- Melabur wang ringgit anda ke dalam satu syarikat yang memperolehi untung melalui FOREX. 2 - Melantik satu platforma atau syarikat do menjalankan jual beli wang asing dan simpan. Semua transaksi dijalankan oleh anda sendiri, syarikat hanya menyediakan platforma dan mengambil upah perkhidmatan sahaja. Pertama. Hukum bagi melabur dalam syarikat yang menjalankan FOREX: Forex (wymiana walut) atang yang lebih dikenal z Perdagangan Mata wang Asing Isu merupakan suatu jenis perdagangantransaksi yang memperdagangkan matawang sua negara terhadap matawang negara lainnya yang melibatkan pasar-pasar matawang utama di dunia selama 24 jam secara berterusan. Benar, memang FOREX matawang adalah diharuskan, tetapi keharusannya tertakluk kepada sejauh mana ia menurut garis panduan yang dikeluarkan dari hadis Nabi yang sohih. Iaitu: - a - Ditukar (serah dan terima) dalam waktu yang sama ia disebut dalam hadis sebagai yadan bi yadin. Dalam bahasa Inggerisnya adalah na miejscu. Ia datang banyak hadis antara yang paling utama adalah:. . . . . . . . . Ertinya. Emas dengan Emas (ditukar atau diniagakan). perak denim perak, gandum z gandum, tamar z tamarem, garam z garam mestilah sama timbangan dan sukatannya, dan ditukar secara terus (pada satu masa) dan sekiranya berlainan jenis, maka berjual-belilah kamu sebagaimana yang disukai (muzułmanin Riwayat, nr 4039 nie hadis. 119). b - Nabi bersabda: - Ertinya. Sesungguhnya Rasulullah s. a. berkata. Pertukaran antara perak dan emas adalah riba kecuali jika ia dilakukan secara serentak (serah terima dalam satu masa) (muzułmanin Riwayat, nr 1586, 31209) c - Manakala pembelian secara hutang dari salah satu antara dua pihak adalah haram berdasarkan hadis: - Ertinya. Rasulullah s. a.w melarang dari menjual emas dan perak secara berhutang (Riwayat Al-Bukhari, nr 2070, 2762) Hadis-hadis di atas menyebut perihal displin Islam dalam pertukaran emas dan perak. Do informasi, ulama bersepakat bahawa matawang (banknot) juga adalah sama displinnya dengan emas dan perak disebabkankan nilai dan fungsinya sebagai medium of exchange. Justeru setiap displin dan syarat transaksi yang melibatkan emas dan perak juga TERPAKAI pada urusan transaksi matwang. Demikian keputusan Majlis Fiqh Antrabangsa dan juga Majlis Kewangan Islam Antarabangsa di bawah AAOIFI. FOREX dalam matawang yang diuruskan oleh syarikat konvensional sudah pasti tidak akan menjaga syarat ini kerana kebanyakan FOREX yang dijalankan oleh institusi Konvensional adalah lsquoForward FOREX atau Forex yang menggunakan lsquoValue naprzód (nilai masa hadapan) yang tergolong dalam Riba Nasiah. Mereka juga kerap menggunakan SWAP, Opcje dan lain-lain instrument yang tidak halal di sisi Shariah. Instrumen-instrumen tadi tidak memenuhi syarat Islam iaitu serah terima atau disebut qabadh dalam Islam secara benar hakiki atau hukmi pada waktu yang sama. Masalah dalam implementasi FOREX adalah bertangguh dalam penyerahan dari kedua-dua pihak. Tatkala itu aqad menjadi batal (Radd al-Muhtar ala ad-durr, 4531). Tidak saya nafikan, bahawa terdapat sesetengah Institusi Kewangan Islam yang melakukan forex ini setelah mendapatkan kelulusan Majlis Penasihat Shariah mereka, Namun semua mereka hanya terlibat dalam FOREX jenis SPOT dan bukannya jenis lsquoForward jika adaptun jenis forward ia menggunakan konsep Al-WAD atau Jednostronna obietnica dan ia telah disepakati keharusannya. Apa yang pasti, Majlis Shariah mereka telah meletakkan beberapa syarat dan bukannya secara bebas begitu sahaja. Justeru MELABUR MODAL (BEERTI ANDA MELABUR DAN KEMUDIAN TUNGGU UNTUNG SAHAJA) dan di dalam institusi kewangan konvenne yang memperolehi untung melalui cara FOREX adalah tidak halal di sisi Islam. Ia adalah keputusan Panel Penasihat Shariah dunia yang bernaung di bawah nama Księgowość amp Auditing Organization dla instytucji islamskich (AAOIFI). Penasihat panelu Antara Shariahnya adalah Syeikh Mufti Taqi Uthmani, prof. Dr Syeikh Wahbah Zuhayli, prof. Dr Syeikh Siddiq Dharir, Syeikh Abdullah al-Mani, dr Abd Sattar Abu Ghuddah, Syeikh dr Nazih Hammad, Syeikh Hussain Hamid Hassan, Syeikh Nizam Yaquby, dr Mohd Daud Bakar, Syeikh Al-Ayashi al-Sadiq Faddad, Syeikh Ajil Nashmi dan ramai lagi. KEDUA. Hukum FOREX TRADING yang dijalankan sendiri - Bagi mengetahui hukum bagi bentuk kedua ini, pertama-tamanya ia tertakluk kepada: - a - Terdapat unsur judi atau tidak apabila membeli dan menjual matawnag hanya kerana mengharap keuntungan dari perbezaaan nilainya. bukan kerana digunapakai di negara matawang terbabit. Maka setelah kajian perinci oleh JAKIM dan ISRA, mendapati unsur judi adalah wujud maka semua jenis forex trading adalah HARAM. b - Kesohihan dan kewibawaan syarikat platforma dari sudut lesennya dan pengenalannya. Ia diperlukan bagi mengelak i ditipu oleh platform syarikat yang tidak sebenar. Butiran terperinci berkenaan platform ini mestilah diteliti dan boleh diperolehi. Jika tidak, transaksi anda adalah syubhat dari awal lagi keran terdapat unsur gharar. b - platforma Jika jest dostępna w wielu aplikacjach, takich jak usługi, które są dostępne w Internecie, w innych usługach i programach do pracy w Malezji lub w innych instytucjach. Ini perlu bagi memoris i tidak terlibat z aktiviti menyalahi undang-undang Negara. Jika yang kedua juga lulus, saya kira transaksi jual matawang asing dan simpan dan kemudian jual semula apabila harga tukarannya naik adalah harus kerana ia secara automatiknya dilaksanakan menurut kaedah lsquospot. Namun mari kita sama-sama cuba mehami dan menyemak bagaimana proses ini dilakukan secara ringkas dan melihat pandangan Islam tentangnya. Setakat apa yang diterangkan oleh individu yang terlibat dan yang tahu berkenaan cara forex handel memlali internet ini. Ia seperti berikut: - 1) Ia mempunyai minimum modal. Sebagai contoh 1 USD, 100 USD za lain-lain, między innymi za handel masing-masing. 2) Dengan modalny itu, pihak syarikat platforma handlowa na rynku forex, który jest płatnikiem prywatnym. Setelah itu, pihak peserta akan menentukan samada do membuka kaunter jualan matawangnya di dalam akaun atau membuka kaunter belian. Gambaran mudahnya adalah: - Katalah modalnya USD 100 yang dibeli z tukaran semasa hari tersebut USD 1 RM 3,6, dan dibuka kaunter lsquoselling melalui platform syarikat tersebut. Sebagai contoh, pada esok harinya apabila dilakukan analisa terhadap pegerakan nilai matawang, didapati nilai USD mengukuh berbanding Ringgit iaitu USD 1 RM 4 Tatkala itu, ia akan menekan button jual USD 100 dan memperolehi RM 400. Ini bermakna ia telah beroleh keuntungan sebanyak RM 40 strojenie harga belian asalnya tadi. Pihak syarikat FOREX ini MESTILAH seasuru RM 400 itu sebaik sahaja transaksi jual beli dilakukan, TIDAK DIBENARKAN DILEWATKAN ATAU DIMASUKKAN SEBAHAGIAN SAHAJA, jika dalam contoh di atas, hanya RM 40 dimasukkan, manakala baki modal sebanyak RM 360 hanya akan dimasukkan sejmus peserta menutup akaun pada hari tersebut. Isu Szariat. Jika ini tidak berlaku, maka ia lulus dari sudut Shariah, namun jika kelewatan berlaku, isu Shariah di sini adalah berlaku penangguhan dalam penyerahan matawang ringgit. Ini menjadikan ia bercangah den arahan Nabi s. a.w: - Dalam menukar wang dengan wang, Nabi telah menyebut garis panduan yang mesti dipatuhi iaitu: Ertinya. Sesungguhnya Rasulullah s. a. berkata. Pertukaran antara perak dan emas adalah riba kecuali jika ia dilakukan secara serentak (serah terima dalam satu masa) (muzułmanin Riwayat, nr 1586, 31209) Manakala pembelian secara hutang dari salah satu antara dua pihak adalah haram berdasarkan hadis: - Ertinya. Rasulullah zobaczył melarang dari menjual emas dan perak secara berhutang (Riwayat Al-Bukhari, nr 2070, 2762) Imam An-Nawawi telah menyebut z terang bahawa para ulama telah bhakwad wajibnya syarat serah terama dalam satu masa atau lsquoTaqabud samada secara hakiki (fizikal) atau hukmi (melalui mediuam internet tetapi punyai bukti seperti resit atau elektronika yang menunjukkan transaski sah) (Syarah Sohih Muslim) Cadangan. Mesti dipastikan bahawa semasa transkasi jual beli dilakukan, kesemua modal dicampur untung dimasukkan di dalam akaun kita tanpa sebarang tangguh, dan secara automat juga kita boleh mengeluarkan wang tersebut tanpa sebarang halangan. 3) Terdapat syarikat yang mensyaratkan minimalna modalna yang tinggi seperti USD 1000 dan lain-lain jumlah. Dla niego zwykłe menawarkan apa yang dinamakan wykorzystać modę Yangangana akan diganakan. Sebagai contoh, katalah modal sebenar anda adalah 100 USD. Maka anda dikehendaki memilih atau secara pilihan memlih gandaan yang dikehendaki. Seperti 1. 10 modów modalności i akta digandakan kepada 10 kali menjadi 1000 USD atau jika memilih 1: 100, beerti modal anda menjadi 10000 USD. Dengan jumlah baru inilah matawang anda akan di pasarkan di pasaran. Wykorzystanie różnych instrumentów finansowych lub pożyczonego kapitału, takich jak marża, w celu zwiększenia potencjalnego zwrotu z inwestycji. Dźwignia finansowa może zostać utworzona poprzez opcje, kontrakty futures, marżę i inne instrumenty finansowe. Załóżmy na przykład, że masz 1000 do zainwestowania. Kwota ta mogłaby zostać zainwestowana w 10 akcji spółki Microsoft, ale aby zwiększyć dźwignię, można zainwestować 1000 kontraktów na pięć opcji. Będziesz wtedy kontrolować 500 akcji zamiast tylko 10. (Rujukan) Jika benarlah apa yang saya gambarkan ini, transaksi forex menggunakan Dźwignia ini adalah HARAM kerana ia dikira menjual matawang yang tidak di dalam milik anda. Milik sebenar anda hanyalah 100 USD tetapi yang dijual adalah 10,000. Ia berdasarkan apa yang disebut oleh Nabi s. a.w. Ertinya. Janganlah kamu menjual sesuatu yang tidak di dalam milikmu (Riwayat Abu Daud, nr 3504, 3283) Malah saya juga hampir pasti, wang yang digandakan oleh syarikat itu dikira sebagai pemberian pinjaman i sudah tentu mereka akan mengambil sedikit keuntungan samada diketahui atau tidak diketahui oleh peserta . Jika ini berlaku, sekali lagi riba telah berlaku. Bagi mengelakkan perkara yang ditegah oleh Islam dari berlaku di sini, penggunaan dźwignia 1: 1 sahaja yang dibenarkan. Wallahualam. 4) Diberitakan juga pihak syarikat menasihatkan peserta agar menggunakan modalnya kurang dari 30 bagi mengurangkan risiko semasa trading dijalankan. Dan jika terdapat masalah kemungkinan rugi atau apa yang dinamakan margin call, pihak peserta dibenarkan memuka kaunter satu lagi samada jual atau beli bagi menyeimbangkan kemungkinan rugi. Pandangan. Wallahualam, jika semunya dilaksanakan z jelas dan perancangan yang betul. Setakat ini saya tidak nampak adanya masalah Shariah dalam tindakan ini KECUALI IA MEMPUNYAI ELEMN PERJUDIAN YANG JELAS kerana membeli nilai matawang do dijual apabila nilainya naik sedangkan ia BUKAN KOMODITI. Wallahualam. Walaupun berniaga sendiri forex dan memenuhi syarat ini ADALAH HARAM kerana sebab utamanya adalah JUDI, tambahan pula ia bukanlah sesuatu yang disukai oleh polisi ekonomi di dalam Islam, pertamanya kerana menurut pandangan ekonomi dalam Islam, matawang adalah medium wymiany sahaja dan ia bukanlah komoditi yang wajar diniagakan bagi memperolehi untung dari perbezaan nilainya. Kita ma to, co się stało, jest w tym momencie i nie ma nic wspólnego z tym, co się stało, nie może zostać zaksięgowana (nie może zostać odebrana). Należą do niego dane dotyczące globalnego yang, a zapotrzebowanie i podaż di pasaran dunia. Justeru, menjadikan cara ini bagi memberikan anak dan isteri makan bukanlah satu bentuk kerjaya yang terpuji di dalam Islam. Malah ia sebenarnya membantu sistem kapitalis dan menguatkan sistem ekonomi yang mereka anjurkan. Justeru, fikirkanlah. Jika anda tidak ingin menerima padnagan saya, tidak mengapa tetapi bacalah pendapat ulama besar kewangan Islam sedunia iaitu Syeikh Mufti Taqi Uthmani dalam hal ini: Handel walutami Forex By Mufti Muhammad Taqi Usmani Wysłany: 11 Zul QaDah 1424, 22 listopada 2007 r. Q.) Czy Forex Waluta Handel Halal Dołączyłem dokument szczegółowo opisujący aspekty działalności. A.) Przeszedłem przez dokumenty wysłane przez ciebie. Jestem zdania, że ​​te transakcje nie są zgodne z szariatem. Sam warunek, że nie można przyjąć dostawy zakupionej waluty, jest niedopuszczalny. Co więcej, istnieją inne elementy, zgodnie z moją wiedzą, które powodują, że handel ten jest nielegalny w Shariah, jak np. Sprzedaż bezpośrednia, krótka sprzedaż itp. Jest to dodatek do faktu, że waluty są pierwotnie środkiem wymiany i powinny być wymieniane tylko na: do użytku osobistego w różnych krajach. Uczynienie z nich zbywalnych towarów jedynie za zarabianie jest także sprzeczne z podstawową filozofią islamskiej ekonomii. W związku z tym nie radziłbym zajmować się tym handlem. Sila Buka Sumber. Forex Trading Adakah anda mengenali siapa Syeikh Mufti Taqi Uthmani, sila buka di sini to mengenalinya. Zaharuddin Abd Rahman 28 Zulhijjah 1428 ps. Semua pemain forex, nota dan jawpaan saya inin adalah jawapan yang dipermudah agar ia boleh difahami orang awam. Jika terdapat kesilapan teknik carajual dan beli, boleh dimaklumakn kepada di ruangan komentar kerana info tentang tatacara di atas juga saya perolehi dari yang terlibat. Syaa tiada masa do membuat pembacaan i kajian sendiri di ketika ini. Sekian Dodaj tę stronę do ulubionych witryn z zakładkami społecznościowymi More. Forex Tutorial: Co to jest Forex Trading 1313 Co to jest Forex Rynek walutowy jest miejscem handlu walutami. Waluty są ważne dla większości ludzi na całym świecie, niezależnie od tego, czy zdają sobie z tego sprawę, czy nie, ponieważ waluty muszą być wymieniane w celu prowadzenia handlu zagranicznego i biznesu. Jeśli mieszkasz w USA i chcesz kupić ser od ciebie lub firmy, z której kupujesz ser, musisz zapłacić Francuzom za ser w euro (EUR). Oznacza to, że importer musiałby wymienić równowartość amerykańskich dolarów (USD) na euro. To samo dotyczy podróży. Francuski turysta nie może zapłacić w euro, aby zobaczyć piramidy, ponieważ nie jest to lokalnie akceptowana waluta. W związku z tym turysta musi wymienić euro na lokalną walutę, w tym przypadku funta egipskiego, po aktualnym kursie wymiany. Konieczność wymiany walut jest głównym powodem, dla którego rynek forex jest największym, najbardziej płynnym rynkiem finansowym na świecie. Przewaga nad innymi rynkami, nawet na giełdzie, o średniej wartości obrotu około 2,000 miliardów USD dziennie. (Całkowity wolumen zmienia się cały czas, ale według stanu na sierpień 2017 r. Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) poinformował, że rynek forex handluje ponad 4,9 biliona USD dziennie.) Jednym z unikalnych aspektów tego międzynarodowego rynku jest to, że istnieje brak centralnego rynku wymiany walut. Zamiast tego handel walutami odbywa się drogą elektroniczną bez recepty (OTC), co oznacza, że ​​wszystkie transakcje odbywają się za pośrednictwem sieci komputerowych między podmiotami handlowymi na całym świecie, a nie na jednej scentralizowanej giełdzie. Rynek jest otwarty 24 godziny na dobę, pięć i pół dnia w tygodniu, a waluty są sprzedawane na całym świecie w największych centrach finansowych Londynu, Nowego Jorku, Tokio, Zurychu, Frankfurtu, Hongkongu, Singapuru, Paryża i Sydney - prawie na całym świecie w każdej strefie czasowej. Oznacza to, że gdy kończy się dzień handlu w Stanach Zjednoczonych, rynek forex zaczyna się od nowa w Tokio i jako taki, rynek forex może być niezwykle aktywny o każdej porze dnia, a notowania cen ciągle się zmieniają. Rynek spotowy i rynek kontraktów terminowych i kontraktów terminowych Na rynku istnieją trzy sposoby inwestowania w instytucje, korporacje i osoby fizyczne na rynku forex. rynek terminowy i rynek kontraktów terminowych. Handel forex na rynku kasowym zawsze był największym rynkiem, ponieważ jest to podstawowy składnik aktywów, na którym bazują rynki terminowe i futures. W przeszłości rynek kontraktów terminowych był najpopularniejszym miejscem transakcji dla inwestorów, ponieważ był dostępny dla inwestorów indywidualnych przez dłuższy czas. Jednak wraz z pojawieniem się handlu elektronicznego rynek spot odnotował ogromny wzrost aktywności i obecnie przewyższa rynek kontraktów terminowych jako preferowany rynek dla inwestorów indywidualnych i spekulantów. Kiedy ludzie odnoszą się do rynku forex, zazwyczaj odnoszą się do rynku kasowego. Rynki terminowe i kontrakty terminowe są bardziej popularne wśród firm, które muszą zabezpieczyć się przed ryzykiem walutowym w określonym terminie w przyszłości. Co to jest rynek spot? Dokładniej, rynek kasowy to miejsce, w którym waluty są kupowane i sprzedawane zgodnie z aktualną ceną. Ta cena, określona przez podaż i popyt, jest odzwierciedleniem wielu rzeczy, w tym bieżących stóp procentowych. wyniki gospodarcze, sentyment do bieżącej sytuacji politycznej (zarówno lokalnej, jak i międzynarodowej), a także postrzeganie przyszłych wyników jednej waluty względem drugiej. Po sfinalizowaniu transakcji jest to znane jako umowa typu spot. Jest to transakcja dwustronna, w ramach której jedna strona dostarcza uzgodnioną kwotę waluty kontrahentowi i otrzymuje określoną kwotę innej waluty po uzgodnionej wartości kursu walutowego. Po zamknięciu pozycji rozliczenie odbywa się w gotówce. Chociaż rynek spot jest powszechnie znany jako transakcja w teraźniejszości (a nie w przyszłości), transakcje te zajmują dwa dni na rozrachunek. Czym są rynki terminowe i kontrakty terminowe W przeciwieństwie do rynku kasowego, rynki terminowe i futures nie handlują rzeczywistymi walutami. Zamiast tego zajmują się umowami, które reprezentują roszczenia do określonego rodzaju waluty, konkretną ceną za jednostkę i przyszłą datą rozliczenia. Na rynku kontraktów typu forward kontrakty są kupowane i sprzedawane bez zapłaty przez dwie strony, które określają warunki umowy między sobą. Na rynku kontraktów terminowych kontrakty futures są kupowane i sprzedawane na podstawie standardowej wielkości i daty rozliczenia na rynkach publicznych towarów, takich jak Chicago Mercantile Exchange. W National Futures Association reguluje rynek kontraktów terminowych. Kontrakty futures mają określone szczegóły, w tym liczbę sprzedawanych jednostek, terminy dostaw i rozliczeń oraz przyrosty minimalnych cen, których nie można dostosować. Wymiana działa jako odpowiednik dla przedsiębiorcy, zapewniając rozliczenie i rozliczenie. Oba rodzaje umów są wiążące i są zwykle rozliczane za gotówkę za przedmiotową wymianę po wygaśnięciu, chociaż umowy mogą być również kupowane i sprzedawane przed ich wygaśnięciem. Rynki terminowe i kontrakty terminowe mogą zapewnić ochronę przed ryzykiem w przypadku handlu walutami. Zwykle duże międzynarodowe korporacje używają tych rynków, aby zabezpieczyć się przed przyszłymi wahaniami kursów walutowych, ale spekulanci również biorą udział w tych rynkach. (Aby zapoznać się z bardziej szczegółowym wprowadzeniem do kontraktów terminowych, zobacz Podstawy kontraktów futures). Zwróć uwagę na następujące terminy: rynek walutowy, forex, rynek walutowy i rynek walutowy. Te terminy są synonimami i wszystkie odnoszą się do rynku forex. Islamski rynek Forex ISLAMIC FOREX TRADING 1. Podstawowe umowy wymiany Istnieje ogólna zgoda wśród islamskich prawników na temat tego, że waluty różnych krajów mogą być wymieniane na miejscu w stawce różni się od jedności, ponieważ waluty różnych krajów są odrębnymi podmiotami o różnych wartościach lub wartości wewnętrznej, a także siłę nabywczą. Wydaje się również, że większość naukowców zgadza się co do tego, że wymiana walut w przyszłości nie jest dopuszczalna, to znaczy, gdy prawa i obowiązki obu stron dotyczą przyszłości. Jednakże wśród prawników istnieje znaczna różnica zdań, gdy prawa jednej ze stron, które są takie same jak zobowiązania kontrahenta, zostają przesunięte na przyszłą datę. Aby rozwinąć, weźmy pod uwagę przykład dwóch osób A i B, które należą do dwóch różnych krajów, odpowiednio Indii i USA. Zamierza sprzedać indyjskie rupie i kupić dolary amerykańskie. Odwrotność jest prawidłowa dla B. Ustalony kurs wymiany rupia-dolar wynosi 1:20, a transakcja obejmuje kupno i sprzedaż 50. Pierwsza sytuacja polega na tym, że A dokonuje wypłaty punktowej Rs1000 na B i akceptuje wypłatę 50 od B Transakcja jest rozliczana na miejscu z obu stron. Takie transakcje są ważne i dopuszczalne z islamu. Nie ma dwóch opinii na ten temat. Druga możliwość jest taka, że ​​rozliczenie transakcji z obu stron zostaje przesunięte na przyszłą datę, powiedzmy po upływie sześciu miesięcy. Oznacza to, że zarówno A, jak i B przyjęliby i zaakceptowaliby zapłatę Rs1000 lub 50, w zależności od sytuacji, po sześciu miesiącach. Przeważa pogląd, że taka umowa nie jest islamycznie dopuszczalna. Widok mniejszości uważa to za dopuszczalne. Trzeci scenariusz zakłada, że ​​transakcja jest częściowo rozliczana tylko z jednego końca. Na przykład A dokonuje płatności Rs1000 teraz na B zamiast obietnicy B, by zapłacić mu 50 po sześciu miesiącach. Alternatywnie, A akceptuje 50 teraz od B i obiecuje zapłacić Rs1000 do niego po sześciu miesiącach. Istnieją diametralnie różne poglądy na temat dopuszczalności takich umów, które stanowią bai-salam w walutach. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowej analizy różnych argumentów na poparcie i przeciw dopuszczalności tych podstawowych umów z udziałem walut. Pierwsza forma kontraktowania polegająca na wymianie kontrargumentów na miejscu jest ponad wszelką kontrowersją. Dopuszczalność lub brak drugiego rodzaju umowy, w której dostarczenie jednej z wartości zastępczych jest odroczone na przyszłą datę, jest ogólnie omawiana w ramach zakazu riba. W związku z tym omawiamy tę umowę szczegółowo w sekcji 2 poświęconej kwestii zakazu riba. Dopuszczalność trzeciej formy umowy, od której odroczona jest dostawa obu kontr wartości, jest ogólnie dyskutowana w ramach zmniejszania ryzyka i niepewności lub gharar związanych z takimi umowami. Jest to zatem główny temat sekcji 3, która zajmuje się kwestią gharar. Rozdział 4 próbuje całościowego spojrzenia na kwestie związane z szariatem, a także na ekonomiczne znaczenie podstawowych form kontraktowania na rynku walutowym. 2. Kwestia zakazu Riba Rozbieżność poglądów1 na temat dopuszczalności lub braku kontraktów walutowych w walutach można prześledzić przede wszystkim w kwestii zakazu riba. Konieczność wyeliminowania riba we wszystkich formach umów wymiany ma ogromne znaczenie. Riba w kontekście szariatu jest ogólnie zdefiniowana2 jako niezgodna z prawem korzyść wynikająca z ilościowej nierówności kontrargumentów w każdej transakcji mającej na celu wymuszenie wymiany dwóch lub więcej gatunków (anwa), które należą do tego samego rodzaju (jins) i są regulowane przez ta sama skuteczna przyczyna (illa). Riba jest ogólnie klasyfikowana jako riba al-fadl (nadmiar) i riba al-nasia (odroczenie), które oznaczają bezprawną przewagę odpowiednio poprzez nadmiar lub odroczenie. Zakaz tego pierwszego osiąga się przez zastrzeżenie, że kurs wymiany między przedmiotami jest jednością i żadna korzyść nie jest dozwolona dla żadnej ze stron. Ten drugi rodzaj ryb jest zabroniony poprzez niedopuszczenie do odroczonego rozliczenia i zapewnienie, że transakcja zostanie rozliczona na miejscu przez obie strony. Inna forma riba zwana jest riba al-jahiliyya lub przedislamską riba, która pojawia się, kiedy pożyczkodawca prosi kredytobiorcę o termin zapadalności, jeśli ten ostatni ureguluje dług lub zwiększy to samo. Zwiększeniu towarzyszy naliczanie odsetek od kwoty początkowo pożyczonej. Zakaz riba w wymianie walut należących do różnych krajów wymaga procesu analogii (qiyas). I w każdym takim ćwiczeniu obejmującym analogię (qiyas), skuteczna przyczyna (illa) odgrywa niezwykle ważną rolę. Jest to często sprawna przyczyna (illa), która łączy przedmiot analogii z jej przedmiotem, w ćwiczeniu analogicznego rozumowania. Odpowiednia efektywna przyczyna (illa) w przypadku umów wymiany została różnie określona przez główne szkoły Fiqh. Różnica ta znajduje odzwierciedlenie w analogicznym uzasadnieniu dla walut papierowych należących do różnych krajów. Kwestia o znaczącym znaczeniu w procesie analogicznego rozumowania dotyczy porównania między papierowymi walutami ze złotem i srebrem. W początkach islamu złoto i srebro spełniały wszystkie funkcje pieniędzy (thaman). Waluty zostały wykonane ze złota i srebra o znanej wartości wewnętrznej (zawartej w nich kwocie złota lub srebra). Takie waluty są opisane jako thaman haqiqi, lub naqdain w literaturze Fiqh. Były one powszechnie akceptowane jako główne środki wymiany, stanowiące dużą część transakcji. Wiele innych towarów, takich jak różne gorsze metale, służyło również jako środek wymiany, ale z ograniczoną akceptowalnością. Są one opisane jako falsy w literaturze Fiqh. Są one również znane jako thaman istalahi ze względu na fakt, że ich akceptacja nie wynika z ich wewnętrznej wartości, ale ze względu na status przyznany przez społeczeństwo w danym okresie czasu. Powyższe dwie formy walut zostały potraktowane bardzo różnie przez wczesnych islamskich prawników z punktu widzenia dopuszczalności umów z nimi związanych. Kwestią, która musi zostać rozwiązana, jest to, czy obecne waluty papierowe należą do poprzedniej lub drugiej kategorii. Jeden pogląd jest taki, że powinny one być traktowane na równi z thaman haqiqi lub złotem i srebrem, ponieważ służą one jako główny środek wymiany i jednostka rozliczeniowa jak ta druga. W związku z tym, zgodnie z analogicznym rozumowaniem, wszystkie odnoszące się do szariatu normy i nakazy mające zastosowanie do taman haqiqi powinny również mieć zastosowanie do waluty papierowej. Wymiana thaman haqiqi jest znana jako bai-sarf, a zatem transakcje w papierowych walutach powinny podlegać zasadom szariackim odnoszącym się do bai-sarf. Przeciwny pogląd twierdzi, że waluty papierowe powinny być traktowane w sposób podobny do fals lub thaman istalahi, ponieważ ich wartość nominalna różni się od ich wartości wewnętrznej. Ich akceptowalność wynika z ich statusu prawnego w kraju krajowym lub globalnego znaczenia gospodarczego (na przykład w przypadku dolarów amerykańskich). 2.1. Synteza alternatywnych widoków 2.1.1. Analogiczne rozumowanie (Qiyas) dla zakazu Riba Zakaz istnienia riby opiera się na tradycji, którą powiedział święty prorok (pokój niech będzie z nim), mówiąc: "Złoto złote za złoto, srebro za srebro, pszenica za pszenicę, jęczmień za jęczmień, data za datę, sól na sól, w takich samych ilościach na miejscu i gdy towary są różne, sprzedawaj jak ci odpowiada, ale na miejscu. Tak więc zakaz riba dotyczy przede wszystkim dwóch metali szlachetnych (złoto i srebro) i czterech innych towary (pszenica, jęczmień, daktyle i sól). Stosuje się również przez analogię (qiyas) do wszystkich gatunków, które rządzą się tą samą sprawną przyczyną (illa) lub które należą do któregokolwiek z rodzajów sześciu obiektów wymienionych w tradycji. Jednak nie ma ogólnej zgody pomiędzy różnymi szkołami Fiqh, a nawet uczonymi należącymi do tej samej szkoły w zakresie definicji i identyfikacji skutecznej przyczyny (illa) ryb. W przypadku Hanafi, efektywna przyczyna (illa) riba ma dwa wymiary: wymieniane artykuły należą do tego samego rodzaju (jins), które posiadają ciężar (wazan) lub mierzalność (kiliyya). Jeżeli w danej wymianie występują oba elementy przyczyny efektywnej (illa), to znaczy wymieniane kontrary należą do tego samego rodzaju (jins) i wszystkie są ważone lub wszystkie mierzalne, wówczas żadne zyski nie są dopuszczalne (kurs walutowy musi być być równe jedności), a wymiana musi odbywać się na miejscu. W przypadku złota i srebra dwa elementy przyczyny (illa) to: jedność rodzaju (jins) i ważność. Jest to również widok Hanbali według jednej wersji3. (Odmienna wersja jest podobna do widoku Shafii i Maliki, jak omówiono poniżej.) Tak więc, gdy złoto jest wymieniane na złoto, lub srebro jest wymieniane na srebro, dozwolone są tylko transakcje kasowe bez żadnych zysków. Możliwe jest również, że w danej wymianie występuje jeden z dwóch elementów przyczyny efektywnej (illa), a drugi jest nieobecny. Na przykład, jeżeli wymieniane artykuły są ważone lub mierzalne, ale należą do innego rodzaju (jins) lub, jeżeli wymieniane artykuły należą do tego samego rodzaju (jins), ale żadna z nich nie jest ważona ani mierzalna, wówczas wymiana z zyskiem (w tempie innym niż jedność) jest dopuszczalna, ale wymiana musi odbywać się na miejscu. Tak więc, gdy złoto jest wymieniane na srebro, stawka może różnić się od jedności, ale żadne odroczone rozliczenie nie jest dopuszczalne. Jeżeli w danej wymianie nie występuje żaden z dwóch elementów czynnika sprawczego (illa) ryb, wówczas żadne z zaleceń dotyczących zakazu riba nie ma zastosowania. Wymiana może odbywać się z zyskiem lub bez i zarówno na miejscu, jak i na zasadzie odroczenia. Biorąc pod uwagę przypadek wymiany walut papierowych należących do różnych krajów, prohibicja riba wymagałaby poszukiwania przyczyn skutecznych (illa). Waluty należące do różnych krajów są wyraźnie odrębnymi podmiotami, które są prawnym środkiem płatniczym w określonych granicach geograficznych o różnej wartości wewnętrznej lub sile nabywczej. Stąd ogromna większość uczonych słusznie twierdzi, że nie ma jedności rodzaju (dżiny). Ponadto nie są one ani ciężkie ani mierzalne. Prowadzi to do bezpośredniego wniosku, że żaden z dwóch elementów wydajnej przyczyny (illa) riby nie istnieje w takiej wymianie. W związku z tym wymiana może odbywać się bez jakiegokolwiek nakazu dotyczącego kursu wymiany i sposobu rozliczenia. Logika leżąca u podstaw tej pozycji nie jest trudna do zrozumienia. Istotna wartość walut papierowych należących do różnych krajów różni się, ponieważ mają one różną siłę nabywczą. Ponadto wartość wewnętrzna lub wartość walut papierowych nie może być zidentyfikowana ani oceniona inaczej niż złoto i srebro, które można zważyć. Dlatego nie można ustalić obecności riba al-fadl (w nadmiarze) ani riba al-nasia (przez odroczenie). Szkoła Fiqh w Shafii uważa, że ​​przyczyną (illa) w przypadku złota i srebra jest ich własność bycia walutą (thamaniya) lub środkiem wymiany, jednostką rozliczeniową i zasobem wartości. Jest to również widok Maliki. Zgodnie z jedną wersją tego poglądu, nawet jeśli papier lub skóra jest środkiem wymiany i otrzymuje status waluty, to stosuje się do nich wszystkie zasady odnoszące się do naqdain lub złota i srebra. Tak więc, zgodnie z tą wersją, dopuszczalna jest wymiana walut różnych państw w różnym tempie niż jedność, ale musi być ona rozliczana na miejscu. Inną wersją powyższych dwóch poglądów jest to, że powyższa skuteczna przyczyna (illa) bycia walutą (thamaniyya) jest specyficzna dla złota i srebra i nie może być uogólniona. Oznacza to, że żaden inny przedmiot, jeśli jest używany jako środek wymiany, nie może zostać włączony do ich kategorii. W związku z tym, zgodnie z tą wersją, nakazy szariatu dotyczące zakazu riba nie mają zastosowania do walut papierowych. Waluty należące do różnych krajów mogą być wymieniane z zyskiem lub bez, zarówno na miejscu, jak i na zasadzie odroczenia. Zwolennicy wcześniejszej wersji cytują przypadek wymiany papierowych walut należących do tego samego kraju w obronie ich wersji. W tej sprawie zgodna opinia prawników mówi, że taka wymiana musi odbywać się bez zysku lub w wysokości równej jedności i musi być ustalana na miejscu. Jakie są przesłanki leżące u podstaw powyższej decyzji Jeśli wziąć pod uwagę Hanafi i pierwszą wersję stanowiska Hanbali, to w tym przypadku występuje tylko jeden wymiar przyczyny skutecznej (illa), to znaczy, że należą one do tego samego rodzaju (jins ). Ale waluty papierowe nie są ani ważone, ani mierzalne. W związku z tym prawo Hanafi najwidoczniej umożliwiłoby wymianę różnych ilości tej samej waluty na miejscu. Podobnie, jeśli skuteczną przyczyną bycia walutą (thamaniya) jest tylko złoto i srebro, prawo Shafii i Maliki pozwolą na to samo. Nie trzeba dodawać, że oznacza to udzielanie pożyczek opartych na rydze i pożyczanie. Pokazuje to, że jest to pierwsza wersja myśli Shafii i Maliki'ego, która leży u podstaw konsensusowej decyzji zakazu zysku i odroczonego rozliczenia w przypadku wymiany walut należących do tego samego kraju. Zdaniem zwolenników, rozszerzenie tej logiki na wymianę walut różnych krajów oznaczałoby, że wymiana z zyskiem lub w tempie innym niż jedność jest dopuszczalna (ponieważ nie ma jedności jins), ale rozliczenie musi być na miejscu. 2.1.2 Porównanie wymiany walut i Bai-Sarf Bai-sarf jest zdefiniowane w literaturze Fiqh jako wymiana z udziałem thaman haqiqi, zdefiniowana jako złoto i srebro, które służyły jako główny środek wymiany dla prawie wszystkich dużych transakcji. Zwolennicy poglądu, że jakakolwiek wymiana walut różnych krajów jest taka sama jak bai-sarf, argumentują, że w obecnym wieku waluty papierowe skutecznie i całkowicie zastąpiły złoto i srebro jako medium wymiany. Dlatego też analogicznie wymiana obejmująca takie waluty powinna podlegać tym samym zasadom i nakazom szariackim, co bai-sarf. Argumentuje się również, że gdyby zezwolić na odroczone rozliczenie przez obie strony umowy, otwierałoby to możliwości riba-alisia. Przeciwnicy kategoryzacji wymiany walut z bai-sarf wskazują jednak, że wymiany wszystkich form waluty (taman) nie można nazwać bai-sarf. Zgodnie z tym poglądem bai-sarf oznacza wymianę walut ze złota i srebra (thaman haqiqi lub naqdain), a nie pieniędzy wymienianych jako takie przez władze państwowe (thaman istalahi). Obecne waluty są tego rodzaju przykładami. Ci uczeni znajdują poparcie w tych pismach, które twierdzą, że jeśli towary wymiany nie są złotem ani srebrem (nawet jeśli jedna z nich jest złota lub srebra), wówczas wymiany nie można określić jako bai-sarf. Postanowienia dotyczące bai-sarf również nie miałyby zastosowania do takich wymian. Według Imama Sarakhsi4, gdy ktoś kupuje falsy lub monety wykonane z gorszych metali, takich jak miedź (thaman istalahi) dla dirhamów (thaman haqiqi) i dokonuje natychmiastowej płatności tego ostatniego, ale sprzedawca nie ma w tym momencie falsyfikatu , wtedy taka wymiana jest dopuszczalna. objęcie towarów wymienianymi przez obie strony nie jest warunkiem wstępnym (choć w przypadku bai-sarf jest.) Istnieje szereg podobnych odniesień, które wskazują, że prawnicy nie klasyfikują wymiany fals (thaman istalahi) na inną fals ( thaman istalahi) lub złoto lub srebro (thaman haqiqi), jako bai-sarf. Dlatego wymiana walut dwóch różnych krajów, które mogą kwalifikować się jako istamahi thaman, nie może być sklasyfikowana jako bai-sarf. Na takie transakcje nie można również nakładać ograniczeń dotyczących rozliczeń dodatkowych. Należy tu zauważyć, że w definicji bai-sarf podaje się literaturę Fiqha i nie ma takiej wzmianki w świętych tradycjach. Tradycje wspominające o riba, a także o sprzedaży i kupnie złota i srebra (naqdain), które mogą być głównym źródłem ryb, są określane przez islamskich jurystów jako bai-sarf. Należy również zauważyć, że w literaturze Fiqh bai-sarf oznacza wymianę złota lub srebra tylko bez względu na to, czy są one obecnie używane jako środek wymiany, czy nie. Wymiana obejmująca dinary i złote ozdoby, obie jakości jak bai-sarf. Różni prawnicy starali się wyjaśnić tę kwestię i zdefiniowali sflackę jako giełdę, w której oba towary wymieniane są w naturze taman, niekoniecznie sami. Stąd, nawet gdy jeden z towarów przetwarzany jest w złoto (np. Ozdoby), taka wymiana nazywa się bai-sarf. Zwolennicy poglądu, że wymiana walutowa powinna być traktowana w sposób podobny do bai-sarf, również czerpią wsparcie z pism wybitnych islamskich jurystów. Według imama Ibn Taimiya cokolwiek, co spełnia funkcje medium wymiany, jednostki rozliczeniowej i zasobu wartości, nazywa się thaman (niekoniecznie ograniczone do srebra ze złotymi ampami). Podobne odniesienia są dostępne w pismach Imama Ghazzali5. Jeśli chodzi o poglądy Imama Sarakhshiego dotyczące wymiany z udziałem fals, według nich, należy wziąć pod uwagę kilka dodatkowych punktów. We wczesnych latach islamu, dinary i dirhamy wykonane ze złota i srebra były najczęściej używane jako środek wymiany we wszystkich większych transakcjach. Tylko nieliczni zostali osiedleni z fals. Innymi słowy, falsy nie posiadały cech pieniądza ani thamaniya w całości i były rzadko używane jako zasób wartości lub jednostki rozliczeniowej i miały raczej charakter towarowy. W związku z tym nie istniały ograniczenia dotyczące zakupu tego samego złota i srebra na zasadzie odroczenia. Dzisiejsze waluty mają wszystkie cechy thamana i mają być tylko thamanami. Wymiana walut różnych krajów jest taka sama, jak bai-sarf z różnicą dżinów, a zatem odroczone rozliczenie doprowadziłoby do riba al-nasia. Dr Mohamed Nejatullah Siddiqui ilustruje tę możliwość za pomocą przykładu6. Pisze cytat w danym momencie, gdy rynkowa stopa wymiany między dolarem a rupią wynosi 1:20, jeśli dana osoba kupi 50 w wysokości 1:22 (uregulowanie zobowiązania w rupiach odroczonego do przyszłej daty), a następnie jest bardzo prawdopodobne, że tak. w rzeczywistości, pożyczając Rs. Teraz 1000 zamiast obietnicy spłaty Rs. 1100 w określonym późniejszym terminie. (Od teraz może uzyskać Rs 1000 teraz, wymieniając 50 zakupionych na kredyt w cenie spot). Tak więc, szarfę można przekształcić w pożyczkę na pożyczki oparte na odsetkach. 2.1.3 Definiowanie Thamaniya jest kluczem Z powyższej syntezy alternatywnych poglądów wynika, że ​​kluczową kwestią wydaje się właściwa definicja thamaniya. Na przykład podstawowe pytanie, które prowadzi do rozbieżnych stanowisk dotyczących dopuszczalności, odnosi się do tego, czy thamaniya jest specyficzna dla złota i srebra, czy też można ją powiązać z czymkolwiek, co spełnia funkcje pieniężne. Podnosimy pewne kwestie poniżej, które mogą być brane pod uwagę przy każdym ponownym rozważaniu alternatywnych pozycji. Należy zauważyć, że thamaniya nie może być absolutna i może zmieniać się w stopniach. To prawda, że ​​waluty papierowe całkowicie zastąpiły złoto i srebro jako środek wymiany, jednostkę rozliczeniową i magazyn wartości. W tym sensie można powiedzieć, że papierowe waluty posiadają thamaniyya. Dotyczy to tylko krajowych walut i może nie być prawdziwe w przypadku walut obcych. Innymi słowy, rupie indyjskie posiadają thamaniya tylko w granicach geograficznych Indii i nie mają żadnej akceptowalności w USA. Nie można powiedzieć, że posiadają one thamaniyya w USA, chyba że obywatel USA może użyć indyjskich rupii jako środka wymiany, jednostki rozliczeniowej lub zasobu wartości. W większości przypadków taka możliwość jest odległa. Ta możliwość jest również funkcją istniejącego mechanizmu kursu walutowego, takiego jak wymienialność rupii indyjskich na dolary amerykańskie oraz to, czy istnieje stały lub płynny system kursu walutowego. Na przykład, zakładając bezpłatną wymienialność rupii indyjskich na dolary amerykańskie i odwrotnie oraz system sztywnego kursu walutowego, w którym nie przewiduje się zwiększenia lub zmniejszenia kursu rupii dolara w dającej się przewidzieć przyszłości, thamaniya rupia w USA znacznie się poprawiła . Przywołany przez dr Nejatullah Siddiqui przykład również wydaje się dość solidny w danych okolicznościach. Pozwolenie na zamianę rupii za dolary na zasadzie odroczonej (z jednego końca, oczywiście) po kursie innym niż kurs spotowy (oficjalna stopa, która prawdopodobnie pozostanie stała do dnia rozliczenia) byłoby wyraźnym przypadkiem oprocentowania pożyczki i pożyczki. Jeśli jednak założenie stałego kursu walutowego zostanie rozluźnione i zakłada się, że obecny jest system wahań i zmienności kursów wymiany, wówczas można wykazać, że przypadek riba al-nasia ulega rozpadowi. Przepisujemy jego przykład: quotIn dany moment w czasie, gdy rynkowa stopa wymiany między dolarem a rupią wynosi 1:20, jeśli dana osoba kupi 50 w wysokości 1:22 (uregulowanie zobowiązania w rupiach odroczonego do przyszłej daty ), to jest bardzo prawdopodobne, że tak. w rzeczywistości, pożyczając Rs. Teraz 1000 zamiast obietnicy spłaty Rs. 1100 w określonym późniejszym terminie. (Ponieważ może on teraz uzyskać Rs 1000, zamieniając 50 zakupionych na kredyt po kursie spot). Byłoby tak, tylko gdyby ryzyko walutowe nie istniało (kurs wymiany pozostaje na 1:20), lub jest ponoszone przez sprzedawca dolarów (kupujący spłaca w rupiach, a nie w dolarach). Jeśli ta pierwsza jest prawdziwa, sprzedawca dolarów (pożyczkodawca) otrzymuje z góry ustalony zwrot w wysokości dziesięciu procent, gdy przelicza Rs1100 otrzymane w terminie zapadalności na 55 (przy kursie wymiany 1:20). Jeśli jednak jest to prawdą, wówczas zwrot do sprzedawcy (lub pożyczkodawcy) nie jest z góry określony. To nie musi być nawet pozytywne. Na przykład, jeśli kurs wymiany rupii do dolara wzrośnie do 1:25, sprzedawca dolara otrzyma tylko 44 (R 1100 przeliczone na dolary) za swoją inwestycję w wysokości 50. Tutaj warto zwrócić uwagę na dwa punkty. Po pierwsze, gdy zakłada się stały reżim kursu walutowego, rozróżnienie między walutami różnych krajów ulega rozrzedzeniu. Sytuacja staje się podobna do wymiany funtów ze sterlingami (waluty należące do tego samego kraju) przy stałej stawce. Po drugie, gdy zakłada się niestabilny system kursów walutowych, to tak jak można sobie wyobrazić kredytowanie za pośrednictwem rynku walutowego (mechanizm sugerowany w powyższym przykładzie), można również wizualizować pożyczki za pośrednictwem dowolnego innego zorganizowanego rynku (np. Dla towarów lub akcji .) Jeśli zamieni się dolarów na akcje w powyższym przykładzie, będzie to oznaczać: quotIn dany moment w czasie, gdy cena rynkowa akcji X wynosi 20 Rs, jeśli dana osoba kupi 50 zapasów w wysokości R 22 (rozliczenie jego zobowiązanie w rupiach odroczone na przyszłą datę), to jest wysoce prawdopodobne, że tak. w rzeczywistości, pożyczając Rs. Teraz 1000 zamiast obietnicy spłaty Rs. 1100 w określonym późniejszym terminie. (Od tego czasu może on uzyskać Rs 1000 teraz, wymieniając 50 akcji zakupionych na kredyt w obecnej cenie). W tym przypadku, podobnie jak w poprzednim przykładzie, zwroty do sprzedawcy akcji mogą być ujemne, jeśli cena akcji wzrośnie do Rs 25 na Data rozliczenia. Tak więc, podobnie jak zwroty na giełdzie lub rynku towarowym są akceptowalne z powodu ryzyka cenowego, tak samo są to zwroty na rynku walutowym z powodu wahań cen walut. Unikalną cechą thaman haqiqi lub złota i srebra jest to, że wartość wewnętrzna waluty jest równa jej wartości nominalnej. W związku z tym kwestia różnych granic geograficznych, w obrębie których krąży określona waluta, taka jak dinar lub dirham, jest zupełnie nieistotna. Złoto jest złotem w kraju A lub kraju B. Tak więc, gdy waluta kraju A ze złota jest wymieniana na walutę kraju B, również ze złota, to jakiekolwiek odchylenie kursu wymiany od jedności lub odroczenie rozliczenia przez którąkolwiek ze stron nie można dopuścić, ponieważ wyraźnie wiązałoby się z riba al-fadl, a także riba al-nasia. Jednakże, gdy waluty papierowe w kraju A są wymieniane na papierową walutę kraju B, sprawa może być zupełnie inna. Ryzyko cenowe (ryzyko walutowe), jeśli jest dodatnie, wyeliminowałoby jakąkolwiek możliwość riba al-nasia w wymianie z odroczonym rozliczeniem. Jeżeli jednak ryzyko cenowe (ryzyko walutowe) wynosi zero, wówczas taka wymiana mogłaby być źródłem riba al-Nasia, gdyby zezwolono na odroczone rozliczenie7. Inną kwestią, która zasługuje na poważną uwagę, jest możliwość, że niektóre waluty mogą posiadać thamaniyya, czyli używane jako środek wymiany, jednostka rozliczeniowa lub magazyn wartości na całym świecie, zarówno w kraju, jak i za granicą. Na przykład dolar amerykański jest prawnym środkiem płatniczym w Stanach Zjednoczonych, jest również akceptowalny jako środek wymiany lub jednostka rozliczeniowa dla dużej liczby transakcji na całym świecie. W związku z tym można powiedzieć, że ta konkretna waluta posiada thamaniyya na całym świecie, w którym to przypadku prawnicy mogą nałożyć odpowiednie nakazy dotyczące wymiany z udziałem tej konkretnej waluty, aby zapobiec riba al-nasia. Faktem jest, że gdy waluta posiada thamaniyya na całym świecie, wówczas jednostki gospodarcze, które używają tej globalnej waluty jako środka wymiany, jednostki rozliczeniowej lub zasobu wartości, mogą nie być zaniepokojone ryzykiem wynikającym ze zmienności kursów wymiany między państwami. Jednocześnie należy uznać, że znaczna większość walut nie pełni funkcji pieniężnych, z wyjątkiem granic krajowych, jeżeli są one prawnym środkiem płatniczym. Riba i ryzyko nie mogą współistnieć w tej samej umowie. Ta pierwsza oznacza możliwość zwrotu z zerowym ryzykiem i nie można jej zarobić na rynku z dodatnim ryzykiem cenowym. Jak wspomniano powyżej, możliwość powstania riba al-fadl lub riba al-nasia może powstać w zamian, gdy złoto lub srebro funkcjonują jako thaman lub gdy wymiana dotyczy walut papierowych należących do tego samego kraju lub gdy wymiana dotyczy walut różnych krajów po systemie stałego kursu walutowego. Ostatnia możliwość jest prawdopodobnie niesatysfakcjonująca8, ponieważ cena lub kurs walutowy powinny mieć możliwość swobodnego wahania się zgodnie ze zmianami popytu i podaży, a także dlatego, że ceny powinny odzwierciedlać wewnętrzną wartość lub siłę nabywczą walut. Dzisiejsze rynki walutowe charakteryzują się zmiennością kursów walut. Zyski lub straty z tytułu transakcji w walutach różnych krajów są uzasadnione ryzykiem ponoszonym przez strony umowy. 2.1.4. Możliwość Riba z kontraktami futures i forward Do tej pory omówiliśmy poglądy na temat dopuszczalności bai salam w walutach, to znaczy, gdy obowiązek tylko jednej ze stron giełdy jest odroczony. Jakie są poglądy uczonych na odroczenie obowiązków obu stron. Typowym przykładem takich kontraktów są kontrakty terminowe typu forward i futures9. Zdaniem znacznej większości badaczy jest to niedopuszczalne z różnych przyczyn, z których najważniejszym jest element ryzyka i niepewności (gharar) oraz możliwość spekulacji, która jest niedopuszczalna. Zostało to omówione w rozdziale 3. Jednakże inną podstawą do odrzucenia takich umów może być prohibicja riba. W poprzednim paragrafie mówiliśmy, że bai salam w walutach o zmiennym kursie wymiany nie może być wykorzystany do zarobienia riba z powodu ryzyka walutowego. Możliwe jest wykazanie, że ryzyko walutowe może być zabezpieczone lub zredukowane do zera przy jednoczesnym przeprowadzeniu kolejnego kontraktu forward. A gdy ryzyko zostanie wyeliminowane, zysk wyraźnie będzie riba. Modyfikujemy i przepisujemy ten sam przykład: quotIn dany moment w czasie, gdy rynkowa stopa wymiany między dolarem a rupią wynosi 1:20, dana osoba kupuje 50 w wysokości 1:22 (rozliczenie jego zobowiązania w rupiach odroczonych do przyszły termin), a sprzedawca dolarów również zabezpiecza swoją pozycję poprzez zawarcie przedwstępnej umowy sprzedaży Rs1100, która ma zostać otrzymana w przyszłości w wysokości 1:20, wówczas jest wysoce prawdopodobne, że tak jest. w rzeczywistości, pożyczając Rs. Teraz 1000 zamiast obietnicy spłaty Rs. 1100 w określonym późniejszym terminie. (Odkąd może on teraz uzyskać Rs 1000, zamieniając 50 dolarów zakupionych na kredyt w cenie spot) Sprzedający dolary (pożyczkodawca) otrzymuje z góry ustalony zwrot w wysokości dziesięciu procent, gdy przelicza Rs1100 otrzymane w terminie zapadalności na 55 dolarów ( po kursie wymiany 1: 20) za swoją inwestycję w wysokości 50 dolarów, niezależnie od rynkowego kursu wymiany obowiązującego w dniu zapadalności. Innym prostym sposobem na zarobienie riba może być nawet transakcja spot i jednoczesna transakcja forward. Na przykład osoba w powyższym przykładzie kupuje 50 na miejscu, w wysokości 1:20 i jednocześnie zawiera umowę forward z tą samą stroną, aby sprzedać 50 w wysokości 1:21 po jednym miesiącu. W efekcie oznacza to, że pożycza Rs1000 teraz do sprzedawcy dolarów na jeden miesiąc i zarabia na oprocentowaniu R50 (otrzymuje po 1050 R5050. Jest to typowa transakcja odkupu lub repo (wykupu) tak powszechna w bankowości konwencjonalnej .10 3. Zagadnienie wolności od Gharar Gharar, w przeciwieństwie do riba, nie ma definicji consensusu, ogólnie rzecz ujmując, wiąże się z ryzykiem i niepewnością, użyteczne jest postrzeganie gharar jako kontinuum ryzyka i niepewności, w którym skrajny punkt zero ryzyka to jedyny punkt, który jest dobrze zdefiniowany Poza tym punktem, gharar staje się zmienną, a gharar zaangażowany w rzeczywisty kontrakt leży gdzieś na tym kontinuum, poza punktem na tym kontinuum ryzyko i niepewność lub gharar stają się nie do przyjęcia11 Prawnicy usiłowali zidentyfikować takie sytuacje, w których udział wziął zakazany gharar, a głównym czynnikiem, który przyczynia się do powstania gharar, jest niewystarczająca informacja (jahl), która zwiększa niepewność, czyli kiedy warunki wymiany, np. e, przedmioty wymiany, czas rozliczenia itp. nie są dobrze zdefiniowane. Gharar definiuje się również w kategoriach ryzyka rozliczenia lub niepewności związanej z dostawami wymienianych artykułów. Islamscy uczeni zidentyfikowali warunki, które sprawiają, że kontrakt jest niepewny w stopniu, w jakim jest zabroniony. Każda strona umowy musi mieć jasność co do ilości, specyfikacji, ceny, czasu i miejsca dostawy umowy. A contract, say, to sell fish in the river involves uncertainty about the subject of exchange, about its delivery, and hence, not Islamically permissible. The need to eliminate any element of uncertainty inherent in a contract is underscored by a number of traditions.12 An outcome of excessive gharar or uncertainty is that it leads to the possibility of speculation of a variety which is forbidden. Speculation in its worst form, is gambling. The holy Quran and the traditions of the holy prophet explicitly prohibit gains made from games of chance which involve unearned income. The term used for gambling is maisir which literally means getting something too easily, getting a profit without working for it. Apart from pure games of chance, the holy prophet also forbade actions which generated unearned incomes without much productive efforts.13 Here it may be noted that the term speculation has different connotations. It always involves an attempt to predict the future outcome of an event. But the process may or may not be backed by collection, analysis and interpretation of relevant information. The former case is very much in conformity with Islamic rationality. An Islamic economic unit is required to assume risk after making a proper assessment of risk with the help of information. All business decisions involve speculation in this sense. It is only in the absence of information or under conditions of excessive gharar or uncertainty that speculation is akin to a game of chance and is reprehensible. 3.2 Gharar amp Speculation with of Futures amp Forwards Considering the case of the basic exchange contracts highlighted in section 1, it may be noted that the third type of contract where settlement by both the parties is deferred to a future date is forbidden, according to a large majority of jurists on grounds of excessive gharar. Futures and forwards in currencies are examples of such contracts under which two parties become obliged to exchange currencies of two different countries at a known rate at the end of a known time period. For example, individuals A and B commit to exchange US dollars and Indian rupees at the rate of 1: 22 after one month. If the amount involved is 50 and A is the buyer of dollars then, the obligations of A and B are to make a payments of Rs1100 and 50 respectively at the end of one month. The contract is settled when both the parties honour their obligations on the future date. Traditionally, an overwhelming majority of Sharia scholars have disapproved such contracts on several grounds. The prohibition applies to all such contracts where the obligations of both parties are deferred to a future date, including contracts involving exchange of currencies. An important objection is that such a contract involves sale of a non-existent object or of an object not in the possession of the seller. This objection is based on several traditions of the holy prophet.14 There is difference of opinion on whether the prohibition in the said traditions apply to foodstuffs, or perishable commodities or to all objects of sale. There is, however, a general agreement on the view that the efficient cause (illa) of the prohibition of sale of an object which the seller does not own or of sale prior to taking possession is gharar, or the possible failure to deliver the goods purchased. Is this efficient cause (illa) present in an exchange involving future contracts in currencies of different countries. In a market with full and free convertibility or no constraints on the supply of currencies, the probability of failure to deliver the same on the maturity date should be no cause for concern. Further, the standardized nature of futures contracts and transparent operating procedures on the organized futures markets15 is believed to minimize this probability. Some recent scholars have opined in the light of the above that futures, in general, should be permissible. According to them, the efficient cause (illa), that is, the probability of failure to deliver was quite relevant in a simple, primitive and unorganized market. It is no longer relevant in the organized futures markets of today16. Such contention, however, continues to be rejected by the majority of scholars. They underscore the fact that futures contracts almost never involve delivery by both parties. On the contrary, parties to the contract reverse the transaction and the contract is settled in price difference only. For example, in the above example, if the currency exchange rate changes to 1: 23 on the maturity date, the reverse transaction for individual A would mean selling 50 at the rate of 1:23 to individual B. This would imply A making a gain of Rs50 (the difference between Rs1150 and Rs1100). This is exactly what B would lose. It may so happen that the exchange rate would change to 1:21 in which case A would lose Rs50 which is what B would gain. This obviously is a zero-sum game in which the gain of one party is exactly equal to the loss of the other. This possibility of gains or losses (which theoretically can touch infinity) encourages economic units to speculate on the future direction of exchange rates. Since exchange rates fluctuate randomly, gains and losses are random too and the game is reduced to a game of chance. There is a vast body of literature on the forecastability of exchange rates and a large majority of empirical studies have provided supporting evidence on the futility of any attempt to make short-run predictions. Exchange rates are volatile and remain unpredictable at least for the large majority of market participants. Needless to say, any attempt to speculate in the hope of the theoretically infinite gains is, in all likelihood, a game of chance for such participants. While the gains, if they materialize, are in the nature of maisir or unearned gains, the possibility of equally massive losses do indicate a possibility of default by the loser and hence, gharar. 3.3. Risk Management in Volatile Markets Hedging or risk reduction adds to planning and managerial efficiency. The economic justification of futures and forwards is in term of their role as a device for hedging. In the context of currency markets which are characterized by volatile rates, such contracts are believed to enable the parties to transfer and eliminate risk arising out of such fluctuations. For example, modifying the earlier example, assume that individual A is an exporter from India to US who has already sold some commodities to B, the US importer and anticipates a cashflow of 50 (which at the current market rate of 1:22 mean Rs 1100 to him) after one month. There is a possibility that US dollar may depreciate against Indian rupee during these one month, in which case A would realize less amount of rupees for his 50 ( if the new rate is 1:21, A would realize only Rs1050 ). Hence, A may enter into a forward or future contract to sell 50 at the rate of 1:21.5 at the end of one month (and thereby, realize Rs1075) with any counterparty which, in all probability, would have diametrically opposite expectations regarding future direction of exchange rates. In this case, A is able to hedge his position and at the same time, forgoes the opportunity of making a gain if his expectations do not materialize and US dollar appreciates against Indian rupee (say, to 1:23 which implies that he would have realized Rs1150, and not Rs1075 which he would realize now.) While hedging tools always improve planning and hence, performance, it should be noted that the intention of the contracting party - whether to hedge or to speculate, can never be ascertained. It may be noted that hedging can also be accomplished with bai salam in currencies. As in the above example, exporter A anticipating a cash inflow of 50 after one month and expecting a depreciation of dollar may go for a salam sale of 50 (with his obligation to pay 50 deferred by one month.) Since he is expecting a dollar depreciation, he may agree to sell 50 at the rate of 1: 21.5. There would be an immediate cash inflow in Rs 1075 for him. The question may be, why should the counterparty pay him rupees now in lieu of a promise to be repaid in dollars after one month. As in the case of futures, the counterparty would do so for profit, if its expectations are diametrically opposite, that is, it expects dollar to appreciate. For example, if dollar appreciates to 1: 23 during the one month period, then it would receive Rs1150 for Rs 1075 it invested in the purchase of 50. Thus, while A is able to hedge its position, the counterparty is able to earn a profit on trading of currencies. The difference from the earlier scenario is that the counterparty would be more restrained in trading because of the investment required, and such trading is unlikely to take the shape of rampant speculation. 4. Summary amp Conclusion Currency markets of today are characterized by volatile exchange rates. This fact should be taken note of in any analysis of the three basic types of contracts in which the basis of distinction is the possibility of deferment of obligations to future. We have attempted an assessment of these forms of contracting in terms of the overwhelming need to eliminate any possibility of riba, minimize gharar, jahl and the possibility of speculation of a kind akin to games of chance. In a volatile market, the participants are exposed to currency risk and Islamic rationality requires that such risk should be minimized in the interest of efficiency if not reduced to zero. It is obvious that spot settlement of the obligations of both parties would completely prohibit riba, and gharar, and minimize the possibility of speculation. However, this would also imply the absence of any technique of risk management and may involve some practical problems for the participants. At the other extreme, if the obligations of both the parties are deferred to a future date, then such contracting, in all likelihood, would open up the possibility of infinite unearned gains and losses from what may be rightly termed for the majority of participants as games of chance. Of course, these would also enable the participants to manage risk through complete risk transfer to others and reduce risk to zero. It is this possibility of risk reduction to zero which may enable a participant to earn riba. Future is not a new form of contract. Rather the justification for proscribing it is new. If in a simple primitive economy, it was prevention of gharar relating to delivery of the exchanged article, in todays39 complex financial system and organized exchanges, it is prevention of speculation of kind which is unIslamic and which is possible under excessive gharar involved in forecasting highly volatile exchange rates. Such speculation is not just a possibility, but a reality. The precise motive of an economic unit entering into a future contract - speculation or hedging may not ascertainable ( regulators may monitor end use, but such regulation may not be very practical, nor effective in a free market). Empirical evidence at a macro level, however, indicates the former to be the dominant motive. The second type of contracting with deferment of obligations of one of the parties to a future date falls between the two extremes. While Sharia scholars have divergent views about its permissibility, our analysis reveals that there is no possibility of earning riba with this kind of contracting. The requirement of spot settlement of obligations of atleast one party imposes a natural curb on speculation, though the room for speculation is greater than under the first form of contracting. The requirement amounts to imposition of a hundred percent margin which, in all probability, would drive away the uninformed speculator from the market. This should force the speculator to be a little more sure of his expectations by being more informed. When speculation is based on information it is not only permissible, but desirable too. Bai salam would also enable the participants to manage risk. At the same time, the requirement of settlement from one end would dampen the tendency of many participants to seek a complete transfer of perceived risk and encourage them to make a realistic assessment of the actual risk. Notes amp References 1. These diverse views are reflected in the papers presented at the Fourth Fiqh Seminar organized by the Islamic Fiqh Academy, India in 1991 which were subsequently published in Majalla Fiqh Islami, part 4 by the Academy. The discussion on riba prohibition draws on these views. 2. Nabil Saleh, Unlawful gain and Legitimate Profit in Islamic Law, Graham and Trotman, London, 1992, p.16 3. Ibn Qudama, al-Mughni, vol.4, pp.5-9 4. Shams al Din al Sarakhsi, al-Mabsut, vol 14, pp 24-25 5. Paper presented by Abdul Azim Islahi at the Fourth Fiqh Seminar organized by Islamic Fiqh Academy, India in 1991. 6. Paper by Dr M N Siddiqui highlighting the issue was circulated among all leading Fiqh scholars by the Islamic Fiqh Academy, India for their views and was the main theme of deliberations during the session on Currency Exchange at the Fourth Fiqh Seminar held in 1991. 7. It is contended by some that the above example may be modified to show the possibility of riba with spot settlement too. quotIn a given moment in time when the market rate of exchange between dollar and rupee is 1:20, if an individual purchases 50 at the rate of 1:22 (settlement of his obligation also on a spot basis), then it amounts to the seller of dollars exchanging 50 with 55 on a spot basis (Since, he can obtain Rs 1100 now, exchange them for 55 at spot rate of 1:20)quot Thus, spot settlement can also be a clear source of riba. Does this imply that spot settlement should be proscribed too. The fallacy in the above and earlier examples is that there is no single contract but multiple contracts of exchange occurring at different points in time (true even in the above case). Riba can be earned only when the spot rate of 1:20 is fixed during the time interval between the transactions. This assumption is, needless to say, unrealistic and if imposed artificially, perhaps unIslamic. 8. Islam envisages a free market where prices are determined by forces of demand and supply. There should be no interference in the price formation process even by the regulators. While price control and fixation is generally accepted as unIslamic, some scholars, such as, Ibn Taimiya do admit of its permissibility. However, such permissibility is subject to the condition that price fixation is intended to combat cases of market anomalies caused by impairing the conditions of free competition. If market conditions are normal, forces of demand and supply should be allowed a free play in determination of prices. 9. Some Islamic scholars use the term forward to connote a salam sale. However, we use this term in the conventional sense where the obligations of both parties are deferred to a future date and hence, are similar to futures in this sense. The latter however, are standardized contracts and are traded on an organized Futures Exchange while the former are specific to the requirements of the buyer and seller. 10. This is known as bai al inah which is considered forbidden by almost all scholars with the exception of Imam Shafii. Followers of the same school, such as Al Nawawi do not consider it Islamically permissible. 11. It should be noted that modern finance theories also distinguish between conditions of risk and uncertainty and assert that rational decision making is possible only under conditions of risk and not under conditions of uncertainty. Conditions of risk refer to a situation where it is possible with the help of available data to estimate all possible outcomes and their corresponding probabilities, or develop the ex-ante probability distribution. Under conditions of uncertainty, no such exercise is possible. The definition of gharar, Real-life situations, of course, fall somewhere in the continuum of risk and uncertainty. 12. The following traditions underscore the need to avoid contracts involving uncertainty. Ibn Abbas reported that when Allah39s prophet (pbuh) came to Medina, they were paying one and two years advance for fruits, so he said: quotThose who pay in advance for any thing must do so for a specified weight and for a definite timequot. It is reported on the authority of Ibn Umar that the Messenger of Allah (pbuh) forbade the transaction called habal al-habala whereby a man bought a she-camel which was to be the off-spring of a she-camel and which was still in its mother39s womb. 13. According to a tradition reported by Abu Huraira, Allah39s Messenger (pbuh) forbade a transaction determined by throwing stones, and the type which involves some uncertainty. The form of gambling most popular to Arabs was gambling by casting lots by means of arrows, on the principle of lottery, for division of carcass of slaughtered animals. The carcass was divided into unequal parts and marked arrows were drawn from a bag. One received a large or small share depending on the mark on the arrow drawn. Obviously it was a pure game of chance. 14. The holy prophet is reported to have said quot Do not sell what is not with youquot Ibn Abbas reported that the prophet said: quotHe who buys foodstuff should not sell it until he has taken possession of it. quot Ibn Abbas said: quotI think it applies to all other things as wellquot. 15. The Futures Exchange performs an important function of providing a guarantee for delivery by all parties to the contract. It serves as the counterparty in the exchange for both, that is, as the buyer for the sale and as the seller for the purchase. 16. M Hashim Kamali quotIslamic Commercial Law: An Analysis of Futuresquot, The American Journal of Islamic Social Sciences, vol.13, no.2, 1996 Send Your Comments to: Dr Mohammed Obaidullah, Xavier Institute of Management, Bhubaneswar 751 013, India Mail to: obeidximb. stpbh. soft Add this page to your favorite Social Bookmarking websites More.